Nazwa: IS–3 Typ: Czołg ciężki Poziom: VIII Uzbrojenie: 122 mm BL–9: penetracja 225mm; obrażenia 390 Pancerz: Kadłub: 110mm/90mm/60mm, wieża: 220mm/110mm/110mm Wytrzymałość: 1500 punktów życia Mobilność: Prędkość maksymalna: 38km/h, silnik: 700KM Rola: Walka w zwarciu, walka na średnim dystansie, czołg wsparcia
IS–3 jest drugim dostępnym w grze czołgiem serii IS. Jest to typowy czołg służący do walki w zwarciu i przełamywania pozycji defensywnych przeciwnika. Dobre opancerzenie, duża mobilność, świetna armata – te wszystkie elementy składają się razem na prawdopodobnie najlepszy czołg ciężki ósmego poziomu. Opanowanie tego pojazdu do perfekcji nie jest łatwe, ale walka nim daje dużo satysfakcji: bardzo często to właśnie my będziemy decydowali o przebiegu bitwy.
Rozwój, sprzęt, załoga
Grając IS–3 mamy dwie możliwości rozwoju: jeśli potrafimy wykorzystywać działo 122mm D–25T to w pierwszej kolejności powinniśmy odkryć nową wieżę. Jeśli jednak broń ta sprawia nam trudności, powinniśmy od razu zdecydować się na wynalezienie armaty 122 mm BL–9. Posiadając nowe działo i wieżę wynajdujemy pozostałe moduły oraz czołg IS–8.
- Sprzęt preferowany: mechanizm dosyłający, stabilizator pionowy, ulepszona wentylacja. - Sprzęt opcjonalny: skrzynka z narzędziami, ulepszony system naprowadzania - Umiejętności i atuty: szósty zmysł dla dowódcy, naprawa dla reszty czołgistów. Następnie towarzysze broni dla całej załogi.
Słabe punkty
IS–3 jest pierwszym czołgiem w grze, który wykorzystuje nietypowy kształt przedniego pancerza kadłuba zwany nosem szczupaka. Pomimo posiadania jedynie 110mm stali na froncie, dzięki ustawieniu przedniej górnej płyty pod naturalnym kątem, czołg ten nie musi ustawiać się kątem podczas walki – jest to nawet niezalecane. Strzelając w „policzki” górnej płyty, najlepiej ustawić się do nich pod kątem prostym i strzelać w ten, który jest bliżej nas. Jest to jedyna możliwość na przebicie ich działem ze 175mm penetracji. Drugim słabym punktem jest dolna przednia płyta. Przy walce na dystansie 50–100m, jeśli nasze działo nie posiada przynajmniej 200mm penetracji to właśnie ten punkt powinniśmy atakować. Boki IS–3 są wyjątkowo odporne na ostrzał! Czołg ten zawdzięcza tę wytrzymałość obecności podwójnego pancerza. Strzelając w górną boczną płytę trafiamy jedynie 30mm stali a pod spodem znajduje się kolejne 90mm pod bardzo dużym kątem, stąd ataki na ten punkt można przeprowadzać jedynie działami o penetracji rzędu 225mm. Jeśli bok IS–3 jest ustawiony do nas pod kątem, nigdy nie strzelajmy do niego. Nawet najsilniejsze armaty potrafią od niego zrykoszetować. Tył czołgu jest bardzo wrażliwy na atak a pod opancerzeniem znajduje się silnik. Magazyn amunicyjny znajduje się pod wieżą, stąd strzelając od frontu i celując powyżej radzieckiej gwiazdy na frontalnym pancerzu jesteśmy w stanie go uszkodzić. Jest to jeden z największych minusów tego pojazdu.
Wieża od frontu jest praktycznie niezniszczalna: 220mm pancerza pod dużym kątem będzie odbijała większość strzałów. W przypadku, gdy IS–3 przytuli się do nas możemy łatwo trafić i przebić jego kopułę dowódcy. Boczny pancerz wieży tego czołgu potrafi czasem odbić pociski, lecz w większości przypadków jest on łatwy do przebicia.
Jak grać...
...jako kierowca IS–3?
Czołg ten jest królem walki w zwarciu pośród pojazdów ósmego poziomu: świetne działo 122mm BL–9 jest w stanie regularnie przebijać pancerz większości przeciwników zadając olbrzymie obrażenia. Doskonały pancerz ochroni nas przed wieloma atakami a po ustawieniu pod kątem co mniej rozgarnięci gracze zmarnują amunicję strzelając w nasze nieprzebijalne boki.
Walcząc z czołgami niższych poziomów powinniśmy zawsze grać ofensywnie i dążyć do starcia na krótkim dystansie a nawet do przytulenia się do przeciwnika. W takiej sytuacji nasz czołg zawsze wygra pojedynek jeden na jednego.
Atakując czołgi tego samego poziomu musimy grać bardziej zachowawczo. Możemy śmiało prowadzić wymianę strzał za strzał: nasza duża pula punktów życia oraz olbrzymie obrażenia powodują, że wygramy każdy taki pojedynek.
Walcząc z czołgami wyższych poziomów nasz pojazd przechodzi do roli czołgu wsparcia. Nadal nasze działo jest w stanie uszkodzić każdego przeciwnika od frontu, jednak nasz pancerz jest niewystarczający. Atakujemy gdy przeciwnik przeładowuje, dzięki dużej mobilności uderzamy z flanki bądź od tyłu, wspieramy naszych sojuszników.
Grupa IS–3 może stworzyć wilcze stado a następnie zniszczyć flankę wroga i otoczyć jego główne siły. Warto zawsze pamiętać, że czołg ten jest jednym z najszybszych czołgów ciężkich ósmego poziomu.
...przeciwko IS–3?
Czołgiem niższego poziomu atakujemy go jako wsparcie innego pojazdu – flankując bądź strzelając w jego tył. Przód możemy przebić regularnie dopiero posiadając armatę z 200mm penetracji.
Grając czołgiem tego samego poziomu nie możemy wdawać się w wymianę strzał za strzał. Musimy wykorzystać naszą szybkostrzelność i ciągle zadawać obrażenia. Drugą możliwością jest atak na średnim bądź dużym dystansie, gdzie mniejsza celność IS–3 da mu się we znaki.
Prowadząc czołg wyższego poziomu musimy nadal pamiętać, że działo 122 mm BL–9 jest w stanie spenetrować nasz pancerz. Konieczne jest ustawianie się pod odpowiednim kątem i chowanie naszych słabych punktów. Strzelając do IS–3 wystarczy celować w jego przód a większość pocisków go przebije.
Ze względu na niski profil, IS3 jest dosyć ciężki do trafienia przez artylerię. Jeśli to możliwe, strzelajmy wzdłuż jego kadłuba a nie w poprzek.
Historia
Czołg ciężki IS-3 powstał częściowo w oparciu o konstrukcję czołgu IS-2, lecz wprowadzał całkowicie nowy kształt kadłuba i wieży. Czołg miał starannie zaprojektowany pancerz o znacznej odporności na ostrzał dział przeciwpancernych. Charakteryzował się dużym nachyleniem płyt pancernych, sprzyjającym rykoszetowaniu pocisków i zwiększającym efektywną grubość pancerza. Kształt płyt nosa kadłuba określano jako tzw. "nos szczupaka"; czołg ten był także nieoficjalnie nazywany szczuka (szczupak), a na Zachodzie: Stalin. Pierwsze seryjne wozy zjechały z linii montażowych w maju 1945 r. i nie zdążyły wziąć udziału w wojnie. Konstrukcja ta wzbudziła duże zainteresowanie wśród aliantów zachodnich, którzy uznali IS-3 za niezwykle groźną broń.
Czołg wyposażony był w armatę D-25T kalibru 122 mm, znaną z czołgu IS-2. Zastosowanie tej armaty było jednak pewnym mankamentem tego czołgu, gdyż charakteryzowała się ona niezbyt dużą prędkością początkową pocisku i w rezultacie jej możliwości przebicia pancerza, pomimo dużego kalibru, odpowiadały niemieckiej armacie 75 mm z długą lufą, zastosowanej m.in. w niemieckim czołgu Panther. Ponadto, z powodu dużych i ciężkich nabojów, szybkostrzelność armaty była niska, a zapas przewożonej amunicji mały.
W trakcie służby, czołgi IS-3 były modernizowane. Pierwsza modernizacja miała miejsce w latach 1952 – 1953. Obejmowała ona wzmocnienie mocowania silnika i skrzyni biegów. Wzmocniono pancerz pod wieżą. Wozy otrzymały nowe radiostacje. W wyniku modernizacji masa pojazdu wzrosła do 48 800 kg. Następna modernizacja miała miejsce w końcu lat 50. XX wieku. Zmodernizowane pojazdy od 1960 nazywano IS-3M lub IS-3M model 1960. Modernizacja obejmowała wzmocnienie kadłuba czołgu. Unowocześniono układ napędowy. Czołg otrzymał nowe przyrządy obserwacyjne, w tym noktowizory. Od 1960, zamiast silników W-11, montowano silniki W-54K-IS o mocy 530 KM. Były one odmianą silnika stosowanego w czołgach T-54.
Służba
Do jednostek czołgi te trafiły w czerwcu 1945. Oddziały wyposażone w czołgi IS-3 znalazły się także w składzie wojsk, które w sierpniu 1945 zaatakowały japońską Armię Kwantuńską. Do bojowego ich użycia jednak nie doszło. Po wojnie wchodziły w skład ciężkich dywizji pancernych. W działaniach bojowych, radzieckie czołgi IS-3, wzięły udział podczas interwencji na Węgrzech w 1956. Wycofano je z linii dopiero na początku lat 90. XX wieku.
Polska zakupiła na przełomie 1946/1947 r. 2 egzemplarze czołgu IS-3. Numery fabryczne: 703.604A81 oraz 703.605A58. Obecnie jeden z nich (703.605A58) prezentowany jest w Muzeum Wojsk Pancernych w Warszawie. Był to ulubiony czołg marszałka Rokossowskiego. W latach 50. XX w. egzemplarz ten stanowił główną atrakcję organizowanych w Warszawie parad wojskowych. W latach 70. trafił na poligon do Orzysza, gdzie służył jako cel ćwiczebny. Jego wrak w latach 90. został ponownie sprowadzony do Warszawy i umieszczony w Forcie Czerniakowskim, gdzie przeszedł zewnętrzny remont. Drugi (703.604A81) trafił w 1951 do Technicznej Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych w Giżycku, potem (listopad 1957) pojawił się w poznańskiej Oficerskiej Szkole Wojsk Pancernych. Dziś stoi w muzeum tej szkoły.
Jeden egzemplarz zakupiła też w 1950 roku Czechosłowacja. Największym zagranicznym odbiorcą IS-3 był Egipt, który użył ich w czasie wojny w 1967 r. Kilka zdobycznych egzemplarzy posiadała armia izraelska. Czołgi typu IS-3 znalazły się także w uzbrojeniu armii Korei Północnej. W latach 60. XX wieku, w dwóch koreańskich dywizjach pancernych, znajdowało się po jednym pułku tych czołgów.
